Ο Χριστός μας προστατεύει από τους δαίμονες και μας οδηγεί στον Παράδεισο
Τέταρτη Κυριακή των Νηστειών σήμερα, αγαπητοί αναγνώσται, και μνήμη του οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Σιναΐτου, συγγραφέως της Κλίμακος. Φθάσαμε, σιγά- σιγά, και στην Τέταρτη Κυριακή των Νηστειών και προχωρούμε για τη Μεγάλη Παρασκευή και το Άγιον Πάσχα. Η Εκκλησία μας φροντίζει, κατά τον καλύτερο και απαλότερο τρόπο. Μας προετοιμάζει να λάβουμε και μείς μέρος στα άγια Πάθη και στη θεία Ανάσταση του Χριστού μας.
Το ιερό Ευαγγέλιο αναφέρεται σ΄ ένα μεγάλο θαύμα, που έκαμε ο Ιησούς Χριστός μας μετά τη θεία Του Μεταμόρφωση. Κατέβηκε από το όρος Θαβώρ, και στους πρόποδες εκεί του βουνού ήταν κόσμος πολύς και οι υπόλοιποι Μαθηταί Του κι ανάμεσα τους ένας ταλαίπωρος πατέρας, που είχε φέρει τον κωφάλαλο γιό του και παρεκάλεσε τους Αποστόλους να τον θεραπεύσουν, κι εκείνοι δεν εμπόρεσαν. Και τώρα, σαν είδε τον Χριστό, απελπισμένος και ολιγόπιστος, τρέχει σ΄ Εκείνον και Του λέει τον πόνο του και τα βάσανά του.
Κι ο Χριστός στενοχωρήθηκε, που δεν μπόρεσαν οι Απόστολοι να θεραπεύσουν τον γιό του, και διαμαρτυρήθηκε. Και είπε τη γενεά άπιστη και διεστραμμένη, και δεν ήθελε να είναι ανάμεσά τους. Ο Χριστός στενοχωρείται με την απιστία και ολιγοπιστία μας, και δεν ξέρει τότε τι να κάμει, πώς να μας φερθεί.
Και στη συνέχεια, είπε να φέρουν το παιδάκι κοντά Του. Μαζευότανε κόσμος, κι ο ταπεινός Χριστός δεν ήθελε να φαίνεται και να επιδεικνύεται. Και ρώτησεː «Από πότε υποφέρει;». Κι ο πατέρας απάντησε πως από μικρό παιδί. Και τότε διέταξε ο Χριστός, ο Παντοδύναμος Κύριος, το ακάθαρτο πνεύμα να βγει. Κι εκείνο, αφού σπάραξε και έριξε κάτω τον ταλαίπωρο νέο και τον έκανε σαν πεθαμένον, εβγήκε. Κι ο Χριστός μας πήρε απ΄ το χεράκι το θύμα του Διαβόλου και το ανάστησε.
Και σήμερα η νεολαία μας και κάθε ψυχή είναι σε μεγάλη δυσκολία και σε μεγάλη παραλυσία και περιμένει ένα χεράκι, περιμένουμε όλοι ένα χεράκι, το άγιο χέρι του Χριστού να μας πιάσει απ΄ το δικό μας και να μας σηκώσει και να περπατάμε μαζί με Κείνον στης ζωής τη στράτα, και να φθάσουμε από τη γη στον ουρανό και από τα εδώ στον Παράδεισο.
Κι ο Χριστός μας, αφού έκανε αυτό το υπέροχο θαύμα, έφυγε ο ταπεινός Κύριος. Και πήγαν σ΄ ένα σπίτι. Και κει οι Απόστολοι Τον ρώτησαν, γιατί αυτοί δεν μπόρεσαν να βγάλουν το δαιμόνιο. Κι ο Χριστός δεν τους μάλωσε, τους καλοπήρε, τους εξήγησε. Τι υπέροχη συμπεριφορά και αξία προς μίμησιν! «Δεν μπορούσατε να το βγάλετε, γιατί αυτό το δαιμόνιο είναι απ΄ τα δύσκολα· δεν βγαίνει, παρά μονάχα με προσευχή και νηστεία». Η προσευχή μας ανεβάζει στον ουρανό και παίρνομε τη θεία δύναμη, και η νηστεία μας διευκολύνει να ανέβομε προς τα εκεί, κατά τον καλύτερο τρόπο.
Και στη συνέχεια ο Χριστός πήρε τους Αποστόλους κι έφυγαν. Πέρασαν απ΄ τη δυτική όχθη του Ιορδάνη και πήγαιναν για τη Γαλιλαία. Και κει τους έκανε στο δρόμο μια προαναγγελία για το Πάθος Του, το θείον Πάθος, που έφθανε ː «Θα με πιάσουν οι άνομοι, θα με παραδώσουν στα χέρια των κακών, και εκείνοι θα με σταυρώσουν. Αλλά την Τρίτη ημέρα θα αναστηθώ».
Μας φροντίζει ο Χριστός μας, αδελφοί αγαπητοί. Μας φροντίζει πάντοτε. Και στις δύσκολες ώρες μας βάζει εμπρός το φως και την Ανάσταση και την αισιοδοξία, γι΄ αυτό και βγαίνομε πέρα. Ας Του έχουμε ευγνωμοσύνη κι ας Τον ακολουθούμε. Αυτό Τον χαροποιεί αφενός, και εμάς σώζει αφετέρου.
Πηγή: Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής, τόμος Α΄ Τριώδιο - Πεντηκοστάριο, εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2009, σελ. 74-76.