Ο Ιησούςː Ο ιατρός ψυχών και σωμάτων
Σήμερα είναι η δεύτερη Κυριακή των Νηστειών. Η Εκκλησία εορτάζει μαζί και τη μνήμη του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, που έζησε και έδρασε και έλαμψε τον 14ο αιώνα. Το Ευαγγέλιο είναι από τον Ευαγγελιστή Μάρκο και αναφέρεται στη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ.
Ο Χριστός είχε κάνει μόνιμη δεύτερη πατρίδα Του, μετά τη Ναζαρέτ, την Καπερναούμ. Αν ο Θεάνθρωπος χρειάζεται μια πατρίδα, πόσο μάλλον εμείς. Γι’ αυτό ας έχουμε μια πατρίδα, κι εδώ την Ελλάδα μας , ας τη φροντίζουμε. Ο Ιησούς φρόντιζε τη δεύτερη πατρίδα Του, φρόντιζε, δηλαδή, τους ανθρώπους, τους αγαπούσε και θαυματουργούσε, αφού μπορούσε να το κάνει Εκείνος.
Κι ήταν σ’ ένα σπίτι, είχε μαζευτεί τόσος κόσμος, που δεν μπορούσαν να μπούνε άλλοι μέσα. Κι έφεραν έναν παραλυτικό τέσσερεις άνθρωποι στο φορείο, κι είχαν τόση πίστη αυτοί οι άνθρωποι να πάνε τον συνάνθρωπό τους να τον βοηθήσει ο Χριστός, που έγιναν επινοητικοί. Τον ανέβασαν στη στέγη, ξεσκέπασαν τη στέγη, και με το φορείο τον κατέβασαν μπροστά στα πόδια του Χριστού, μέσα στο σπίτι. Και ο Ιησούς, βλέποντας την πίστη αυτών των ανθρώπων, λέγει στο παραλυτικόː «Ου συγχωρούνται οι αμαρτίες».
Οι Φαρισαίοι, που ήταν εκεί και καιροφυλαχτούσαν σαν οχιές, είπανː «Και ποιος είναι αυτός που συγχωρεί τις αμαρτίες; Σιγά! Μόνο ο Θεός συγχωρεί. Και τι; Σπουδαίο πράγμα είναι να συγχωρείς αμαρτίες;». Από την άλλη πλευρά η αντίφαση της αμαρτίας της ίδιας. «Άμα ήταν ικανός, να πει να σηκωθεί ο παραλυτικός. Οι αμαρτίες δεν φαίνονται».
Και ο Ιησούς διάβασε τη σκέψη τους. Όλα τα διαβάζει ο Ιησούς. Και του λέειː «Τι νομίζετε; Εγώ έκανα το δυσκολότερο. Θέλετε να κάνω και το ευκολότερο; Το δυσκολότερο είναι να συγχωρέσω την αμαρτία, το ευκολότερο είναι να τον σηκώσω». Του λέειː «Σήκω». Και σηκώθηκε. Και όλος ο κόσμος έβλεπε κι έλεγεː «Ποτέ έτσι δεν είδαμε. Ποτέ έτσι δεν εφάνη. Πρώτη φορά βλέπουμε τέτοια πράγματα». Και γέμισε η ψυχή τους χαρά.
Αυτός είναι ο Χριστός μας. Όταν Τον πλησιάζουμε, κι άρρωστοι να είμαστε, κι ό,τι να έχουμε, γινόμαστε καλά, ισορροπούμε, θεραπευόμαστε. Είναι ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών. Γιατί αυτό που μας τρελαίνει, και σήμερα και πάντα, είναι η αμαρτία. Γιατί, ποιος μπορεί να συγχωρέσει την αμαρτία; Ούτε φάρμακα ούτε το ΄να ούτε τα’ άλλο, τίποτε. Δεν πα’ να ΄ναι ό,τι θέλει ο άλλος. Πλανητάρχης! Η αμαρτία μόνο από τον Θεό συγχωρείται. Και τότε ηρεμεί και συνέρχεται ο άνθρωπος.
Η Κυριακή η δεύτερη των Νηστειών είναι συνέχεια, θα λέγαμε, της Κυριακής της Ορθοδοξίας. Ενώ στην προηγούμενη, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, θέλησε η βάρβαρη Ανατολή να σβήσει το Φως του κόσμου, τον Χριστό, τώρα η απειλή έρχεται από την άγρια Δύση, από τον Βαρλαάμ, που ήταν ένας μοναχός δυτικόφρων, και τους άλλους, που ήθελαν να πολεμήσουν και πολέμησαν το Φως του κόσμου.
Και όταν υπάρχει ανάγκη, το Φως του κόσμου αναδεικνύει μεγάλες προσωπικότητες, όπως τη Θεοδώρα την Αυγούστα, στο περασμένο που είπαμε. Τώρα τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ο οποίος ενίκησε την αθεΐα της Δύσεως και στάθηκε κυματοθραύστης αυτής της αθεΐας. Διότι ήθελαν να αλλάξουν τον τρόπο ζωής στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και λέγαν μεταξύ των άλλωνː «Όποιος δεν ξέρει φιλοσοφία, δεν σώζεται». Κι άλλα τέτοια φαιδρά.
Ενώ, μέσα στην Εκκλησία, παίρνει κανείς το Άκτιστο Φως, τη Θεία Χάρη και σώζεται. Ας είναι αγράμματος, ας είναι και ταπεινός, ας είναι και ο τελευταίος. Διότι πρώτα έγινε ο άνθρωπος και μετά τα γράμματα, που είναι σημείο της πτώσης τα γράμματα. Αρχικά ο άνθρωπος στον Παράδεισο μιλούσε άμεσα με τον Θεό. Κι όταν έχασε τον Παράδεισο, μιλούσε έμμεσα πια με τον Θεό, δια των Ιερών Γραφών και των λοιπών γραφών. Κι έχουμε πάλι θρίαμβο της Ορθοδοξίας, θρίαμβο του Χριστού, θρίαμβο της Εκκλησίας.
Και σήμερα, που περνάμε δύσκολες ώρες και στιγμές, και ως έθνος αλλά και ως οικουμένη, το μόνο που μπορεί να μας βοηθήσει και να μας σώσει είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Εκκλησία του Αναστάντος Χριστού. Ας το σκεφτούμε.
Πηγή: Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής, τόμος Α΄ Τριώδιο - Πεντηκοστάριο, εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2009, σελ. 58-61