Ο έρωτας συνεπάγεται την άσκηση που δεν ζητάει το χτύπημα και την διάλυση του εαυτού μας, στα πλαίσια μιας ψευδούς αυτοταπείνωσης, αλλά την υπέρβαση του εαυτού μας στη συνάντηση του άλλου. Ο έρωτας αποτελεί μια διαρκή πορεία και συνάντηση προσώπων. Επομένως το ζητούμενο σήμερα είναι μια ερωτική στάση, απέναντι σε όλη τη ζωή, άρα η καταξίωση της ίδιας της ζωής.
Δύο άνθρωποι που αγαπιούνται, που νιώθουν όμορφα και υπεύθυνα για τη ζωή τους, έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν και άλλα επίπεδα ομορφιάς και χάρης. Η απόκτηση παιδιού, αυτή η ασύλληπτη αίσθηση της συν-Θεώ δημιουργίας, απαιτεί την ανάληψη της διακινδύνευσης και επομένως το μοίρασμα. Ένα μοίρασμα του ζευγαριού που είναι όμορφο, είτε πρόκειται για το μοίρασμα της ερωτικής συνεύρεσης, είτε το μοίρασμα της άφατης χαράς του να σου επιτρέπεται να ζεις το θαύμα της ζωής.
Το θαύμα της ζωής που είτε αφορά το παιδί των 11 χιλιοστών, όπως μια νέα γυναίκα με γλυκό δέος αναφέρθηκε στο αγέννητο παιδί της και στην καρδούλα του που χτυπούσε, είτε αφορά των εφήβων του 1.80 μ. που αποφασίζει να αναζητήσει την δική του ταυτότητα. Πάντοτε θεωρώντας ότι αυτό το παιδί δε σου ανήκει. [...]
Βέβαια, ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι να γίνουμε γονείς. Ποτέ δεν είμαστε έτοιμοι για την έκπληξη του άγνωστου που επιφυλάσσει μια νέα ανθρώπινη ύπαρξη. Το παιδί με τη γέννηση του προσφέρει στους γονείς του δυνατότητες ωρίμανσης και μεταμόρφωσης. Ή αποδοχή κάποια στιγμή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης ως υπέρβαση, ως δύναμη της αγαπητικής σχέσεις όχι σαν μίζερη υποταγή, γράφεται στα θετικά που έχει να βιώσει ένα ζευγάρι.
Το μωρό – έκπληξη εκφράζει την αγάπη του ζευγαριού και η κατάφαση στην ύπαρξη του αποτελεί κατάφαση στη ζωή. Το καινούργιο μέλος που εισέρχεται – που εισβάλλει απαιτητικά, δοκιμάζει την σχέση του ζευγαριού ως προς την ωριμότητα, την δέσμευση, την ύπαρξη στέρεας βάσης. Απαιτεί νέες δεξιότητες, ξανά φέρνει στην επιφάνεια τις σχέσεις με τους γονείς, τις πατρικές οικογένειες, καθώς και την κρυμμένη παιδική ηλικία. Στα πλαίσια μιας λειτουργικής αγαπητικής σχέσεις, οι σύντροφοι που έγιναν γονείς έχουν την ευκαιρία να γιατρέψουν τα τραύματα της δικής τους παιδικής ηλικίας, καθώς θα αναζητούν το τι θα είναι καλό να προσφέρουν στο παιδί τους.
Τότε, πραγματικά μπορούμε να μιλήσουμε για τη νέα ζωή που γεννιέται μέσα στην κατάφαση της ζωής. Τότε η ζωή που γεννιέται μέσα στον έρωτα μπορεί πραγματικά να είναι όμορφη και να αποτελεί μεγάλη ευλογία. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι η νέα ζωή αναδύεται μέσα σε δύο βίωμα ηδονής και χαρά. Η διαδικασία της κύησης, της γέννησης, της λοχίας και της πρώιμης φροντίδας του νεογνού είναι μια απαιτητική διεργασία που περικλείει χαρά και ικανοποίηση, αλλά που απαιτεί τεράστια ποσά σωματικής και ψυχικής ενέργειας.
Το ζευγάρι που βιώνει αυτή την περίοδο με υπευθυνότητα αλλά και με εγγύτητα, αναζητά κι εφευρίσκει τρόπους που η νέα κατάσταση δεν θα είναι μόνο κόπος αλλά και ζωή. Τους δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσουν τον σύντροφό τους στο νέο του ρόλο ως πατέρα ή ως μητέρα. Του δίνεται η ευκαιρία να σταθούν ο ένας δίπλα στον άλλο και να αλληλοστηριχθούν στις νέες απαιτήσεις, να μοιραστούν τις ανησυχίες τους αλλά και τα όνειρά τους.
Η δυνατότητα να εκτιμήσουν εκ νέου το σύντροφό τους θα τους προσφέρει τη δυνατότητα να επιθυμήσουν εκ νέου την ερωτική τους σχέση και την επανεύρεση τους όχι μόνο ως γονείς μα και ως σύντροφοι.
Η διαρκής αλληλαντίδραση ρόλων, γονικού και συντροφικού, ώστε ο ένας ρόλος να ενισχύει τον άλλον και όχι να ανταγωνίζονται επιτρέπει στο ζευγάρι την ανέλιξη και την κατάκτηση της ωριμότητας και της πνευματικής ολοκλήρωσης.
Πηγή: Δημητρίου Καραγιάννη, μηναίο περιοδικό Ι.Μ. Πειραιώς, έτος 32ο, τεύχος 344, Φεβρουάριος 2022, σελ. 35-38.