Σαράντα ημέρες μετά την εορτή των εορτών, το Πάσχα, σύμφωνα με τις διηγήσεις των ιερών ευαγγελιστών, έχουμε την Ανάληψη του Κυρίου, που είναι μία από τις σπουδαίες Δεσποτικές εορτές και συμπίπτει πάντα την Πέμπτη, μετά την Κυριακή του Τυφλού. Είναι χαρακτηριστικά όσα λέγει για την εορτή ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ένας από τους νέους πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας

«…. Ἂς εὐφρανθῶμεν σήμερον ἀδελφοί, βλέποντες τὴν φθαρτὴν καὶ θνητὴν ἡμῶν φύσιν, τὴν κρημνισθεῖσαν ἀπὸ τὸν Παράδεισον, νὰ ἀναβαίνῃ ἐν τῷ Χριστῷ ἄφθαρτος καὶ ἀθάνατος καὶ μετὰ δόξης μεγάλης εἰς τοὺς οὐρανούς…».

Η σημασία της εορτής της Αναλήψεως είναι πάρα πολύ μεγάλη. Γιατί όταν τονίζουμε ότι ο Κύριος ανελήφθη στους ουρανούς δεν εννοούμε ότι ανελήφθη ως Θεός, γιατί ως Θεός ήταν πάντοτε στους ουρανούς, αλλά ότι ανελήφθη ως Θεάνθρωπος, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι ανελήφθη και η δική μας ανθρώπινη φύση, η οποία εκάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού, όπως θεολογικώτατα λέγει το Δοξαστικό των Αποστίχων του εσπερινού της εορτής:

«Ἀνέβη ὁ Θεὸς ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος, τοῦ ἀνυψῶσαι τὴν πεσοῦσαν εἰκόνα τοῦ Ἀδάμ καὶ ἀποστεῖλαι Πνεῦμα Παράκλητον τοῦ ἁγιάσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

Επάνοδος, λοιπόν, του θεανθρώπου στον ουρανό, ανύψωση της ανθρωπίνης φύσεως ως νικήτριας μέχρι τον θρόνο του Θεού, προαγγελία της καθόδου του Αγίου Πνεύματος και αγιασμός των πιστών είναι τα στοιχεία που προσφέρει σε όλους μας η εορτή της Αναλήψεως που πληροί με αυτά από χαρά και ελπίδα τις ψυχές μας.

Χαρακτηριστικό είναι και το Απολυτίκιο της εορτής, δηλωτικό της χαράς και της ευφροσύνης της Εκκλησίας, αλλά και της βεβαίας πίστεώς της ότι ο Χριστός είναι ο Κύριος και Θεός μας, ο λυτρωτής του κόσμου.

«Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεός, χαροποιήσας τοὺς μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου».